از افرا گیلانی شاعر خوب معاصر شعر تازه ای دیدیم که اینجا با هم می خوانیم

 

شرزه شیران کنام ایران!

                                  ای  همه  زنده  به   نام ایران!

مادرست میهن و ما فرزندان

                               پـرورش یـافتـه    آن   دامـان

وقت آن گشته که خود دريابيم

                                حـال  تنــهایی  مـادر  یـابـیـــم

 

**

 

این وطن خاک اهورایی بود

                                     جلوه گاه  همـه  زیـبـایی  بود

شهره بد شادی و آبادی ما

                                     حرمـت و عـزت  و آزادی  ما

یک جهان خیره به اندیشه ما  

                                      آفرین  گو به رگ و ریشــه ما

نه فقط نیک به پندار بدیم       

                                     که به گفتار و  به  کردار بدیم

 

**

بانی جهل و ستم دشمن ماست

                                       باعث این همه غم دشمن ماست

 اهرمن   تا  که  تطاولها  کرد

                                       هـم  به نیـرنـگ  چپـاولـها کـرد

تشنه خون  و   جنایت  پیشه

                                     زشت  کردار  و  ســیه انـدیـشه

غارت و کشته و ویران کردند

                                       آنچه  یک  دیو  کنـد  آن  کـردند

 

**

آری امروز که دانا شده ایم             

                                با خرد جفت  و  توانا  شده ایم

مشت این اهرمنان وا بکنیم

                              غول  بنگر که چه رسوا بکنیم

دست در دست هم و دوش بدوش     

                            بکـنـیم  آتــش  بـیداد  خـموش

آستین ها همه   بالا بزنیم

                         تیشــه  بر  پـای  هیـولا  بزنیم

 

**

پاسداران  وطن   ما   هستیم

                                    نـه یکی  قطـره کـه دریا هستیم

همه از عشق  نفس می گیریم

                                    خاک غارت شده پس می گیریم

خاک ما جای دغلبازی نیست

                                   جای تاتار و سگ تازی  نیست

کاسه صبر جهان  هم  پرشد

                                   کاین وطن یکسره ملا خور شد

تا به کی چوب ستم بر سر م

                                    یا  یکـی  دیـو  دژم  رهــبر مـا

اینکه خود نیست ز تخم ایران

                                      کرده خود را به عرب  آویزان

نه فقط آن سر و روی و کله ش

                                        نیست ایرانی هم رسم و رهش

می کند دختر خود زنده  بگور

                                          که  مبادا  رود از دست  غرور

هم از این روست ” ندا” ها کشته

                                            دست وی هست  به خون آغشته

تشنه خون  و   جنایت   پیشــه

                                               زشـــت کـردار  و ســیه  اندیشه

آستـین ها  همه   بالا  بزنیم

                                                تیــشه   بر پـای   هــیولا بـزنیـم

  

 مرداد 1388 – افرا گیلانی